Teenage Mutant Ninja Turtles (2014)

Hollywood gevur ofta út nýggjar filmatiseringar av gomlum røðum og filmum. Fyrr í ár fingu vit RoboCop og Godzilla. Nú hevur Michael Bay framleitt ein nýggjan film um Teenage Mutant Ninja Turtles – vælumtóktir figurar, sum hava verið í m.a. teknirøðum, filmum og spølum. Eg kendi teir eisini, tá ið eg var lítil.

Hetta er ein nýggj og øðrvísi filmatisering av søguni. Fýra skjaldbøkur og ein rotta, sum vóru royndardjór í eini kanningarstovu, enda í kloakkini og vaksa upp sum “muteraði” djór. Tey duga at tosa og læra seg ninjutsu. Skjaldbøkurnar verða nevndar Leonardo, Michelangelo, Donatello og Raphael. Journalisturin April O’Neill (Megan Fox) uppdagar teir og verður vinur teirra. Seinni verður býurin hóttur av einum harkaliði, sum eitur The Foot Klan.

Søgan um hesar skjaldbøkurnar hevur altíð verið løgin. Tað hevur ongantíð verið meiningin, at man skal taka tað í álvara. Tað er undirhald fyri børn. Hinvegin ger hesin filmurin søguna meira dapra og álvarsama, men varðveitir samstundis skemtið og undirhaldið. Har vóru fáir áskoðarar í biografinum, tá eg sá filmin, men tey flestu sóu út til at dáma hann. Eg haldi ikki, at hann er sera góður. Hann er bert hampuligur.

Hetta er ikki ein sera vánaligur filmur. Hann er toluligur og undirhaldandi. Men tað er ein av teimum mest gloymandi filmunum, sum eg havi sæð í ár. Hann koyrir við skjótum tempoi og er skjótt yvirstaðin – hann er bert uml. ein tíma og 40 minuttir langur. Mín størsti kritikkur er stemningurin. Hann er dapur og álvarsamur, men hvørja ferð skjaldbøkurnar eru uppií, er hann meira skemtingarsamur. Tað riggar ikki væl saman í hesum førinum. Tað virkar sum ein filmur, sum ikki veit, um hann vil vera seriøsur ella óseriøsur. Hann skiftir millum og tað er ófokuserað.

Handritið er tunt skrivað. Man lærir lítið um persónarnir, og søgan er tunn og fer ikki í nógvar detaljur. Mátin ið skjaldbøkurnar læra seg ninjutsu er illa skrivað. April O’Neill er persónurin, sum man lærir mest um, men hon er ikki ein áhugaverdur persónur. Tað er m.a. orsakað av, at Megan Fox er ikki tann rætti sjónleikarin til leiklutin. Hon er ikki ein góður sjónleikari, og hennara framførsla er óinteressant og monoton. Will Arnett er hampuliga góður í leiklutinum sum myndamaðurin hjá henni, men hann hevur lítið at gera, uttan at siga frá vánaligum jokes’um. Tað er spell, tí hann er ein stuttligur sjónleikari. Whoopi Goldberg hevur ein lítlan leiklut, sum ikki hóskar til hana og gevur henni einki at gera.

Áskoðararnir í biografinum flentu ofta og tað er í lagi. Skemt er subjektivt. Ávís sløg av skemti fær summi fólk at flenna og onnur ikki. Skemtið í filminum riggaði ikki fyri meg. Eg haldi sjálvur, at tað er ikki sera gott. Onkuntíð kom ein joke, sum fekk meg at flenna eitt sindur – serliga ein ávís undirhaldandi sena í einum elevatori – men tað hendi sjáldan. Tað plágar persónarnir í filminum, tí onkuntíð tá teir siga frá vánaligum jokes’um, verða teir irriterandi. Leonardo, Michelangelo, Donatello og Raphael eru dámligir og kulir, men onkuntíð er Michelangelo eitt sindur irriterandi. Hann hevur altíð fyrr verið tann stuttligasti, men í hesum filminum eru hansara jokes onkuntíð irriterandi og endurtakandi.

William Fichtner gevur eina góða og undirhaldandi framførslu. Hann er tann besti sjónleikarin. Filmurin hevur eisini nakrar góðar actionsenur. Ein ávís actionsena í fjøllunum er sera góð og undirhaldandi. Tað er kul, at síggja høvuðspersónarnir arbeiða saman. Effektirnar eru eisini góðar. Leonardo, Michelangelo, Donatello og Raphael síggja ikki penir út, men eru flott gjørdir. Men mær dámdi ikki Splinter og Shredder. Splinter sær ljótur út, er illa gjørdur og er ikki ein dámligur persónur. Hann er bara illur alla tíðina. Shredder er ein vánaligur skurkur, sum uppførir seg sum ein stórur robottur.

“Teenage Mutant Ninja Turtles” er flott gjørdur og toluligur at hyggja eftir, men ikki ein góður filmur. Hann syrgir fyri eitt sindur av undirhaldi, men ikki nóg mikið av innihaldi. Handritið er tunt, stemningurin er óruddiligur og onkuntíð er kameraarbeiðið rokasligt. Søgan er ikki áhugaverd og leikararnir hava lítið at arbeiða við. Filmurin hevur eisini góðar partar. Wiliam Fichtner gevur eina undirhaldandi framførslu, summar actionsenur eru sera undirhaldandi og effektirnar eru góðar, men hetta er samanumtikið ein av ársins mest gloymandi filmum.

2,5 / 5 stjørnur

Leikstjóri: Jonathan Liebesman 

Leikarar: Megan Fox, Will Arnett, Johnny Knoxvile, Alan Ritchson, Noel Fisher, Jeremy Howard, Tony Shalhoub, William Fichtner, Whoopi Goldberg 
Ár: 2014