Í ár fekk eg møguleikan at fara á Berlinale í nakrir dagar. Tað er altjóða filmfestivalurin í Berlin og tað var ein stór uppliving. Sýningarnar vórðu skjótt útseldar, so man valdi tilvildarligir filmar, sum man megnaði at fáa
atgongumerkir til. Eg hugdi eftir m.a. bretsku filmunum "The Party" og "Viceroy’s
House", týska filminum "Amelie Rennt" og donsku sjónvarpsrøðini "Gidseltagningen".
Eg havi avgjørt at skriva stutt ummæli av hesum filmunum. Eg byrji við "The
Party" og "Viceroy’s House", og ummæli hinir seinni.Sunday, February 19, 2017
Berlinale 2017: The Party & Viceroy's House
Í ár fekk eg møguleikan at fara á Berlinale í nakrir dagar. Tað er altjóða filmfestivalurin í Berlin og tað var ein stór uppliving. Sýningarnar vórðu skjótt útseldar, so man valdi tilvildarligir filmar, sum man megnaði at fáa
atgongumerkir til. Eg hugdi eftir m.a. bretsku filmunum "The Party" og "Viceroy’s
House", týska filminum "Amelie Rennt" og donsku sjónvarpsrøðini "Gidseltagningen".
Eg havi avgjørt at skriva stutt ummæli av hesum filmunum. Eg byrji við "The
Party" og "Viceroy’s House", og ummæli hinir seinni.
Subscribe to:
Posts (Atom)